Dat was het begin van een groeiende én welvarende lokale industrie.
Dat is onder meer te zien op het stedelijke kerkhof, het Cimetiere de Louyat. Veel welgestelden uit de streek lieten zich daar ‘En grande pompe’ begraven, met op hun grafzerken porseleinen opschriften. Een soort eetborden gemonteerd op de zerken.
De toepassing van deze porseleinen opschriften vond plaats vanaf het midden van de 19e eeuw tot rond 1950.
De overgebleven grafschriften tonen prachtige letters uit die periode. Het was een tijd dat er met nieuwe lettertypen naar hartelust werd geëxperimenteerd. Niet altijd erg smaakvol, maar wel charmant. Zo merkte ik een achterover lopende cursief op. Wellicht een subtiele verwijzing dat het met de overledenen niet vooruit gaat. En ook vrolijke combinaties van Bodoni (met schreven dus), vette lettertypen, outline schreefloos, een cursieve schrijfletter en een hoogst opmerkelijke cursief die gedeeltelijk omvalt naar links én naar rechts. Dit alles voluit uitgevoerd met de Franse Slag .
En niet te vergeten: De faam van het het Limoges porselein is voor een belangrijk deel te danken aan de voortdurende inschakeling van vooraanstaande kunstenaars. Deze kregen voor de vormen van serviezen en vazen én de decoratie daarop de vrije hand. Vooral de Art Nouveau en de Art Deco perioden zijn erg interessant. Te zien in het Nationaal porceleinmuseum in Limoges.
Mocht u ooit eens in de buurt zijn, dan is een bezoek aan het kerkhof en het museum een omweg de moeite waard.
En of die scherven nu nog geluk brengen aan de overledenen is maar de vraag…
Kennelijk ziet de gemeente het belang van dit grafschrift, want de rechten op dit graf zijn al sinds 1899 verstreken.